عمولاً افرادی که از چاقی رنج می برند، همیشه و همه جا گلایه می کنند که
«دیگر از رژیم گرفتن خسته شده اند»
آن ها اگرچه می دانند چاقی و افزایش وزن چه مشکلاتی را برای آنان به همراه می آورد، ولی دیگر انگیزه لازم را برای کاهش وزن ندارند. شاید شما هم جزو این افراد هستید و دوست دارید بدانید که ریشه اصلی ناامیدی تان در این زمینه چیست....
باید بدانید که دلایل زیادی در این زمینه وجود دارد اما در ادامه مطلب ۲ دلیل که فراگیری بیشتری دارد، مطرح می شود...
انتظارتان از خودتان منطقی نیست
در خیلی از موارد، توقعی که از خودتان دارید، منطقی نیست. به عنوان نمونه خانمی را در نظر بگیرید که در ۳۵ سالگی با نگاه کردن به تصاویر دوران عروسی خود در ۱۵ سال پیش، انتظار دارد که به وزن آن زمان باز گردد. مشکل آن موقع بیشتر می شود که این راه طولانی افزایش وزن را بخواهد در یک فرصت چند روزه یا چند هفته ای باز گردد!
می خواهید خیلی سریع به نتیجه برسید
رژیم های نادرست و برق آسا، از علل دیگر بی انگیزگی افراد در کاهش وزن است. شاید شما با در دست داشتن رژیم های تبلیغاتی چند روزه و با حذف کلیه مواد کربوهیدراتی و یا خوردن نامتعارف، وزن خود را سریعاً طی یک یا ۲ هفته کاهش دهید اما واقعیت آن است که خیلی زود دوباره چاق می شوید چراکه شما یک روزه چاق نشده اید بنابراین یک روزه هم نمی توانید این مشکل را حل کنید.
شما نباید این حقیقت را کتمان کنید که خوردن یک لذت است و در افراد چاق، این لذت شاید کمی بیشتر از معمول هم باشد. شما نمی توانید و نباید این لذت را به یکباره ریشه کن کنید بلکه باید آن را مدیریت کنید. نکته مهم دیگر در رژیم های برق آسا، آن است که عوارض این نوع رژیم ها باعث خواهد شد با اصرار نزدیکان این رژیم را قطع کنید که بلافاصله بعد از آن، وزن شما به سرعت افزایش می یابد. نتیجه آن می شودکه این موضوع، شما را از تلاش مجدد برای رژیم، دلسرد می کند
کودکان نباید مجبور به غذا خوردن شوند!
ابتدا باید دلیل بی اشتهایی کودکان بررسی گردد.
کودکان ممکن است به علت نداشتن فعالیت بدنی(که باعث گرسنگی میگردد) یا به علت بسیار فعال بودن و خستگی مفرط از غذا خوردن امتناع کنند.
گاهی ممکن است علت بی اشتهایی کودک در نظر نگرفتن فاصله ی زمانی مناسب بین وعده ی اصلی و میان وعده ها باشد.
همچنین برخی کمبود های تغذیه ای اشتهای کودک را تحت تاثیر قرار میدهند.
والدین باید اجازه دهند کودکان خود غذا خوردن را آغاز کنند و بدون اجبار در افزایش مقدار ، تغذیه صحیح او را هدایت کنند.
در صورت امتناع کودک از غذا خوردن ، خانواده بایستی بدون هیچ تذکری به غذا خوردن ادامه دهند و بشقاب را از جلوی کودک بر دارند .
این عمل برای والدین سخت تر از کودک است .
اما در وعده ی غذایی بعدی کودک به اندازه کافی گرسنه خواهد بود.
انجام آزمایش خون جهت ارزیابی سلامت کودک و نیز بهره گرفتن از مشاوره تغذیه به فرآیند تغذیه کودکان بی اشتها کمک خواهد کرد.
آیا زیادهروی در مصرف میوه کار درستی است؟
برخی افراد برای آن که کمتر غذا بخورند یا از میزان چربی و سموم بدن بکاهند به خود عادت دادهاند که در برنامه غذایی روزانه از بیشترین حجم میوه استفاده کنند، اما باید این نکته را فراموش نکنید که میوهها قند بالایی داشته و مازاد این قند میتواند به مرور زمان تری گلیسیرید را بالا ببرد و یکی از عوامل ابتلا به کبد چرب شود.
در وعدههای غذایی میتوان از سهم بیشتر سبزی استفاده کرد، اما مصرف زیاد میوه توصیه نمیشود. سبزیها در مقایسه با میوهها کالری و قند کمتری دارند و با وجود این که از نظر مواد مغذی با میوهها مشابه نیستند، اما برابری میکنند.
میوهها حاوی قندهای سادهای همچون گلوکز و فروکتوز هستند که در درازمدت مقاومت بدن را به ترشح انسولین افزایش داده و سبب بروز اضافه وزن و دیابت نوع دو میشوند.
از طرف دیگر قند ساده میوهها باعث بالا رفتن ناگهانی قند خون و ترشح بیش از حد انسولین و سپس افت قند خون و گرسنگی بیشتر میشود و تازه آن زمان است که فرد متوجه میشود میوه دوای گرسنگیاش نیست و تازه خود را برای خوردن یک شام کامل و مفصل آماده میکند
خواب کم، تنظیم هورمون های گرسنگی و اشتهاء را تغییر می دهد.
با تغییرات چرخه تولید هورمون های مرتبط با اشتها دریافت انرژی از طریق مواد غذایی افزایش می یابد.
بنابراین محرومیت مداوم از خواب می تواند مقدار، ترکیب و توزیع دریافتی غذا را تغییر داده و در شیوع چاقی سهیم باش.
کار شیفتی یا مواجهه با نور زیاد در شب نیز می تواند اختلال ریتم های شبانه روزی و شیوع چاقی را افزایش دهد.
همچنین، ارتباطی بین خواب و اختلال ریتم های شبانه روزی، ژن ها و سندرم متابولیک وجود دارد.
استرس عامل دیگری در تغییرات اشتها است. هورمون کورتیزول تحت شرایط استرسی آزاد شده و منجر به ترشح انسولین برای حفظ گلوکزخون در پاسخ به حالت استرس می شود.
استرس مزمن می تواند منجر به تغییرات اشتها گردد.